Win een reis naar de USA

Het cadeau is voor mijn websitebouwer. Gek op whisky en gek op de USA. Bij de slijter steven ik, zonder nadenken, onmiddellijk af op een fles met de halshanger:

“Win een reis naar de USA…en get your kicks on route 66”.

Geen moeilijke keuze. Whisky is whisky redeneer ik en een reis naar de USA is een reis naar de USA tenslotte.
Op zijn verjaardag is hij blij verrast als ik hem de fles overhandig. Ook bied ik aan om, voor hem, met de prijsvraag mee te doen.

“mmm, daar wil ik even over nadenken” zegt hij. “Ik wil het eigenlijk een keer zelf proberen”.
“Oké” reageer ik “goed streven, mocht je hulp nodig hebben, dan hoor ik het wel” en ik overhandig hem de kassabon.

Lange tijd hoor ik niets. De uiterste inzenddatum is 31 december. En die nadert. Voordat we met kerst lekker op vakantie gaan (jazeker, gewonnen) gooi ik nog maar eens een balletje op. Hoe het ermee staat, vraag ik.

Zodra ik hoor dat het niet gelukt is, kom ik in actie. Ik heb de kassabon nodig, de halshanger en de lege fles. Er zijn mensen die van vakantie terugkomen met één of meerdere volle flessen. Ik kan het zelf ook niet goed geloven, maar ik ga dus op vakantie met een lege whiskyfles.

“Moet die ook mee?” vraagt mijn man “Ja, die moet ook mee.” Meer dan met een schouderophalen reageert hij niet. Hij is wel wat gewend.

Kerst die winter is reuze. Reuze koud en reuze leuk. We zitten in een super de luxe bungalow met open haard, sauna en bubbelbad.
De kinderen installeren zich die week in pyjama voor de Wii (en dat mag ook nog) en wij maken lange wandelingen door de sneeuw om vervolgens te ontdooien in de sauna.

Soms zit ik wel eens met pen en papier te staren naar het haardvuur. Nippend aan mijn cognac denk ik dan aan whisky. Maar dat brengt me niet verder.

Tot ik op een ochtend wakker word en niet meer kan slapen. Het is 28 december, als ik nog iets wil doen, moet ik het vandaag doen.
De wereld slaapt nog en wat nog belangrijker is, mijn gezin is ook in diepe rust.
Het gaat lekker. Al na een uurtje ben ik tevreden over wat ik heb geproduceerd. Ik besluit mijn websitebouwer te sms’en om te horen wat hij ervan vindt.


“Een Four Roses bourbon whisky ‘the american way’, dat is………..”sms ik.
Onmiddellijk komt het antwoord: “Ha! Als ik dat zou weten!”
Vervolgens sms ik “….ongeremd genieten,de juiste weg inslaan, weten dat jouw route over rozen zal gaan.”
Ik krijg terug; “Je bent briljant! Ik krijg er kippenvel van”

Tevreden stuur ik het in.
En ik vergeet het weer.
Tot ik een sms’je krijg in hoofdletters:

ROUTE 66 GEWONNEN!!!!!!

De prijsvraag van Big Snack

Enthousiast print ik de nieuwsbrief uit. Eindelijk weer eens een slagzinwedstrijd gevonden. De Mammoet actie van Big Snack. Als je een Mammoet frikadel koopt, krijg je een actiecoupon waarbij je een slagzin af moet maken.
Nu is een frikadel niet echt een van mijn lievelingssnacks. Een kroket zo nu en dan , oke, maar op het eten van een frikadel zul je mij niet zo snel betrappen. Maar de prijzen zijn reusachtig: Ze geven drie lcd tv’s weg.

De adressen van de snackbars komen me niet bekend voor, maar ik heb een routeplanner dus het zal goed komen. Ik kom in een regelrechte afbraakbuurt terecht. Leegstaande huizen, stukken kale grond met hekken eromheen en oude woningen. Als ik dan uiteindelijk voor de deur van de snackbar sta, zie ik dat ie is gesloten. Misschien wordt deze snackbar ook wel afgebroken.

Er is nog niets verloren. Ik heb nog een adres dat misschien open is. IJdele hoop. Ik zie bij deze Big Snack al van ver dat het er donker en dicht is. Ik stap uit om de openingstijden op de deur te spotten. “Is gesloten” zegt een voorbijganger tegen me. Ja, dat zie ik ook. Ik besluit de volgende dag terug te komen.

Als ik binnenkom zie ik een Turkse man achter de toonbank staan. Het is er rustig. Er is één tafeltje bezet, waar twee mannen zitten. Ik voel zes paar ogen op me gericht.

Ik kijk om me heen maar zie nergens een aankondiging van een Mamoet frikadel of iets wat er op lijkt.
“Heeft u ook een Mammoet frikadel?” vraag ik. “Mammoet, wat is mammoet?” vraagt de man achter de toonbank. Mijn moed, die overduidelijk niet van mammoetformaat is, zakt in mijn schoenen. Is een frikadel eigenlijk gemaakt van varkensvlees? Waarschijnlijk ben ik hier in een halal snackbar beland en is het laatste wat ze hier verkopen frikadellen.
“Mammoet? Wat is mammoet?” vraagt de man nog een keer. Geef me maar een ijsje, zeg ik tam en ik wijs iets bordeauxroods aan. “Berry Berry?” vraagt hij. “Ja hoor Berry Berry” Ik kwam voor mammoet en ga met Berry Berry de deur uit. Als ik niet zo teleurgesteld was zou ik erom kunnen lachen.

Zal ik morgen nog een adres proberen? Ik besluit om het niet te doen. Ik heb mijn buik even vol van Big Snacks.