Nu is een frikadel niet echt een van mijn lievelingssnacks. Een kroket zo nu en dan , oke, maar op het eten van een frikadel zul je mij niet zo snel betrappen. Maar de prijzen zijn reusachtig: Ze geven drie lcd tv’s weg.
De adressen van de snackbars komen me niet bekend voor, maar ik heb een routeplanner dus het zal goed komen. Ik kom in een regelrechte afbraakbuurt terecht. Leegstaande huizen, stukken kale grond met hekken eromheen en oude woningen. Als ik dan uiteindelijk voor de deur van de snackbar sta, zie ik dat ie is gesloten. Misschien wordt deze snackbar ook wel afgebroken.
Er is nog niets verloren. Ik heb nog een adres dat misschien open is. IJdele hoop. Ik zie bij deze Big Snack al van ver dat het er donker en dicht is. Ik stap uit om de openingstijden op de deur te spotten. “Is gesloten” zegt een voorbijganger tegen me. Ja, dat zie ik ook. Ik besluit de volgende dag terug te komen.
Als ik binnenkom zie ik een Turkse man achter de toonbank staan. Het is er rustig. Er is één tafeltje bezet, waar twee mannen zitten. Ik voel zes paar ogen op me gericht.
Ik kijk om me heen maar zie nergens een aankondiging van een Mamoet frikadel of iets wat er op lijkt.
“Heeft u ook een Mammoet frikadel?” vraag ik. “Mammoet, wat is mammoet?” vraagt de man achter de toonbank. Mijn moed, die overduidelijk niet van mammoetformaat is, zakt in mijn schoenen. Is een frikadel eigenlijk gemaakt van varkensvlees? Waarschijnlijk ben ik hier in een halal snackbar beland en is het laatste wat ze hier verkopen frikadellen.
“Mammoet? Wat is mammoet?” vraagt de man nog een keer. Geef me maar een ijsje, zeg ik tam en ik wijs iets bordeauxroods aan. “Berry Berry?” vraagt hij. “Ja hoor Berry Berry” Ik kwam voor mammoet en ga met Berry Berry de deur uit. Als ik niet zo teleurgesteld was zou ik erom kunnen lachen.
Zal ik morgen nog een adres proberen? Ik besluit om het niet te doen. Ik heb mijn buik even vol van Big Snacks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten