en een gouden strandtas ben ik op weg naar Almere.
Wat aarzelend over de mogelijkheid naar binnen te kunnen.
Zonder kaartje.
Maar wel met een plan.
Er zijn nog kaartjes beschikbaar aan de kassa, maar ik heb voor een verblijf van maximaal een uur geen €18,50 over.
Ik ga proberen mezelf naar binnen te praten.
Ik heb tenslotte een gouden tas als bewijs dat ik binnen ben geweest.
Bij de ingang zie ik een grote, kale man met zonnebril staan. Zo iemand om met een grote boog heen te lopen. Wat ik vervolgens doe.
Ik spreek een aardig ogend meisje aan met de vraag of ik “weer” naar binnen kan want ik ben iets kwijt. “Wat bent u verloren en op welke plaats.? ” wil ze weten. “ Eeeh” stamel ik en realiseer me dat ik een verhaal klaar moet hebben. “Ik ben sleutels verloren maar weet niet waar “ zeg ik vaag.
“Heeft u een stempel gekregen?”vraagt ze. Stempel? “Nee, ik heb geen stempel gekregen”.
“Tsja” zegt ze, “als u weer naar binnen wilt moet u een kaartje kopen.
Misschien kunt u het beter even vragen aan die meneer daar” en ze wijst naar de grote kale man.
“Wat is het probleem” vraagt hij.
Ik vertel opnieuw mijn verhaal en hij verwijst me naar een informatiebalie dicht bij de ingang.
Ik loop richting de balie. Voor de vorm ga ik in de rij staan.
Ik voel de ogen van de man in mijn rug.
Het is te belachelijk voor woorden maar ik hoor mezelf vragen of er sleutels gevonden zijn.
Heel raar maar er zijn geen sleutels gevonden.
Ik werp een snelle blik achterom, zie de kale man druk in gesprek en loop verder.
YES, ik ben binnen. Verheugd ga ik op pad.
Bij de stand van de bestekset staan de namen van de winnaars per dag vermeld.
Gelukkig is de naam van de vrijdag nog open. Ik ben op tijd.
Ik lever ook de andere formulieren in en neem nog even tijd voor een kopje koffie aan het strand.
Op de weg terug gaat mijn mobiel.
“Gefeliciteerd” zegt de vrouw van de stand van de bestekset. “ U bent de dagwinnaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten